xxx บันทึก ฟ้า ฝน โคลน ตม และคนเสื้อแดง xxx

หลังจากการชุมนุมที่สนามหลวงเมื่อเดือนที่แล้วผ่านไป เราได้เห็นแล้วว่า
เสื้อแดงยังหายใจอยู่ และพร้อมที่จะสู้ต่อไป
โดยที่แม้ว่าจะไม่เห็นแสงสว่างใดๆ
และไม่มีวี่แววอะไรให้ส่อถึง"ชัยชนะในวันอันใกล้"นี้เลยก็ตาม

วันนี้
ผมใส่เสื้อคุณซาบซึ้งเวอร์ชั่นสีแดงออกมาจากบ้านแต่เช้า
ไปทำงานเลิกประมาณบ่ายสาม หะแรกว่าจะออกจากออฟฟิศมุ่งไปยังวัดไผ่เขียวเลย
ก็ติดฝนที่เทตกลงมาอย่างหนัก ก็คิดดีใจว่า เออ ตกสะตั้งแต่ตอนนี้
ตอนเย็นจะได้ไม่ตก

สักสี่โมงครึ่ง-ห้าโมงฝนเริ่มซาลง ผมได้จังหวะออกไปโบกแท๊กซี่ ดูๆจากแผนที่เน็ตแล้วก็พอบอกทางแท็กซี่ได้
"ไปวัดไผ่เขียวครับ ไปมั๊ยครับ" ต้องถามก่อน เพราะคนขับใส่เสื้อสีส้ม เดาทางยาก
"ไปครับๆ ไปชุมนุมเหรอครับเนี่ย"
"ใช่ครับ"ผมตอบพร้อมพุ่งพรวดขึ้นไปนั่ง
"จะมีคนเหรอครับ เห็นเงียบๆ"คนขับถาม
"ไม่รู้เหมือนกันครับ น่าจะมีนะ"
แล้วจากนั้นก็คุยไปเรื่อย เรื่องม๊อบมีเส้น ไม่มีเส้น ใครยิงแป๊ะลิ้ม ฯลฯ ตามประสา

พอ
ไปถึงวิภาวดีฯ ก็มุ่งไปทางดอนเมือง
ไอ้เราก็จำได้ว่ามันต้องเลี้ยวเข้าทางตลาดใหม่ แท็กซี่บอกต้องเลยไปอีก
เอ้า เชื่อแท็กซี่ ไปอ้อมนู้นนน โอยย หาวัดไม่เจอ เอาไงดีหละเนี่ย
มองซ่ายมองขวา เจอหญิงวัยกลางคนยืนรอรถเมล์ ใส่เสี้อแดงอยู่สองคน
"พี่ไปวัดไผ่เขียวยังไงครับ"
"ตรงไปเลย แล้วเลี้ยวซ้ายค่ะ ว่าแต่จะไปชุมนุมใช่มั๊ยค่ะ"
"ใช่ครับ เอ้า เออ พี่ไปป่าว "
"ไปดิแหม"
"ขึ้นมาเลยเพ่ นำทางด้วย"
พอขึ้นรถมาได้ ก็เม้ากันต่อ ที่นี้สนุกปาก กลายเป็นเสื้อแดงสี่คน อยู่ในรถคันเดียวกัน คุยกันสนุกปาก ถูกคอ รถติดไป ก็เม้าท์ไปเรื่อย
ยิ่งไกล้วัด รถยิ่งติด ฝนก็เริ่มตกพรำๆ เสื้อแดงทะยอยกันมาเรื่อยๆ ตามถนนหนทาง เสื้อแดงมากมาย
พอไกล้วัดจนกระทั่งพอเดินไหว เราจึกตัดสินใจลงจากรถ เพราะรถติดมากๆ มิเตอร์ขึ้นที่209บาท
คนขับแท็กซี่ขอแค่180พอ ผมคะยั้นคะยอจะให้200แกก็ไม่เอา บอกว่าช่วยๆกัน ยัดเงินทอนมาให้20บาท น้ำใจแท็กซี่สีแดงเห็นได้เสมอๆ

ลงจากรถก็เดินไปพร้อมๆกับเสื้อแดงหลายๆคน บางคนมาแท็กซี่ บางคนเอารถมาแต่จอดไกลหน่อย บางคนก็นั่งสองแถว
ตลอดทางมีคนตะโกนเชียร์เสื้อแดงเป็นระยะ



เสื้อแดงสู้ๆ"
Reduced: 76% of original size [ 800 x 531 ] - Click to view full image




แท็กซี่สีแดง พาหนะของคนเสื้อแดง
Reduced: 76% of original size [ 800 x 531 ] - Click to view full image




เคินไปเรื่อยๆ ก็เห็นเสื้อแดงหนาตาขึ้น ด้วยเพราะที่ไม่เคยไปที่วัด ก็ไม่รู้ว่าต้องไปทางไหน แต่เดินตามๆเขาไป
ทาง
เดินแฉะตลอดทาง ฝนก็พรำตลอดเวลา พอเข้าใกล้วัดขนาดที่ได้ยินเสียงการปราศัย
ก็เห็นมีคนเสื้อแดงเดินสวนทางออกมา ปากก็บอกว่า คนเยอะมากเข้าไม่ได้
แฉะมากด้วย ออกมาตั้งหลักดีกว่า ผมก็โหย
ได้ข่าวว่าที่มันตั้ง20ไร่ไม่ใช่เหรอ มันจะเต็มได้ไง

พอเดินเข้าไป
ได้สักพักก็เข้ายริเวณงาน ปรากฎว่าพื้นเป็นดิน แฉะมากๆ เป็นหลุมเป็นบ่อ
เต่ก็พอเดินไหว แต่ข้างหน้านี่เป็นบ่อโคลนเลย ถ้าจะเข้าไปถึงเวทีการปราศัย
ต้องเดิน"ข้าม"บ่อโคลนหลายบ่อ
กำลังหันซ้ายหันขวา ดูที่ท่าว่าจะเอายังไง จะกลับดีมั๊ย มันเละมากเลย ตาก็เหลือบไปเห็น เสื้อแดงสองท่านนี้ครับ เธอยิ้มให้ผมด้วย



เสื้อ
แดงสองท่านนี้ ท่านนึงพิการเดินไม่ได้
อีกท่านก็เหมือนกับพิการด้วยเหมือนกัน แต่ยังเดินได้และช่วยกันเข็น
ช่วยกันลุยโคลน เข้าไปฟังจนได้ นับถือน้ำใจครับ


เดินต่อเข้าไปอีก ยิ่งเละยิ่งลุย ยิ้มสู้เสมอ ก็เสื้อแดงนี่นายังไงก็สู้

Reduced: 76% of original size [ 800 x 531 ] - Click to view full image


เจอเพื่อนคนวันเสาร์ฯเก่า เดินตามไปก่อน โปรดสังเกตุ"ถุงเท้า"ของเธอ

Reduced: 76% of original size [ 800 x 531 ] - Click to view full image


ถึงตอนนี้ ผมและรองเท้า"จม"โคลนไปเรียบร้อยแล้วครับ เตรียมตัวมาผิด รู้งี้ลากแตะมาดีฟ่า
ซวบ ซวบ ลุยเข้าไปเรื่อยๆ เลี้ยวขวาก็อ้อมเข้าหลังเวทีได้แล้ว

Reduced: 76% of original size [ 800 x 531 ] - Click to view full image